در حالی که فردا ششم آگوست هفتادمین سالگرد حملات اتمی آمریکا به هیروشیماست، بازماندگان اولین و تنها حمله اتمی در جهان خاطرات ناگوار خود را از این حملات وحشیانه بازگو کردند.
به گزارش خبرگزاری انصار به نقل از فارس، فردا پنجشنبه هفتادمین سالگرد حملات اتمی آمریکا به هیروشیما است. پس از گذشت دهه‌ها از اولین و تنها حمله اتمی در جهان، دولت آمریکا هنوز از این موضوع رسما عذرخواهی نکرده است.
در این گزارش خاطرات دو تن از بازماندگان حملات اتمی آمریکا به شهرهای هیروشیما و ناگازاکی ژاپن پرداخته میشود؛ حملات که به گفته برخی رسانه‌ها 450 هزار کشته برجای گذاشت و اثرات مخرب محیط زیستی آن همچنان ادامه دارد.
راشا تودی در گزارشی با نقل و قول خاطره یکی از ژاپنیهای بازمانده و شاهد عینی حملات اتمی آمریکا نوشت: (آن بدن و جسد بدون صورت متعلق به خواهر من است).
در این گزارش آمده است: (بدنهای سیاه شده، مادرهایی که نمی‌توانستند کودکان سوخته شده خودشان را تشخیص دهند و همچنان با درد فریاد و ناله می‌کردند، اینها جزئیات وحشتناکی است که بازماندگان حملات اتمی ششم و نهم آگوست 1945 به هیروشیما و ناگازاکی درباره هفتادمین سالگرد فاجعه حملات اتمی بازگو می‌کنند).
آمریکا اولین کشوری است که از سلاحهای اتمی علیه دشمن خود استفاده کرد. بیش از 80 هزار غیرنظامی در نتیجه بمباران اتمی هیروشیما کشته شدند و همچنین 80 هزار تن نیز در حمله به ناگازاکی کشته شدند و هزاران نفر هم بیماریهای ناشی از تشعشعات رادیواکتیوی در ماهها و سالهای پس از حمله جان دادند.
در مراسم یادبود آگوست سال 2014 در هیروشیما و ناگازاکی نام بیش از 450 هزار نفر که بر اثر این فاجعه کشته شدند منتشر شد که از این تعداد 292325 تن در هیروشیما و 165409 از قربانیان هم در ناگازاکی جان سپردند.
یکی از بازماندگان حمله اتمی آمریکا به هیروشیما در گفتگو با راشا تودی خاطرات خود را از این فاجعه انسانی بازگو کرد.
(چیوکو کووابارا) که در زمان حمله اتمی 13 ساله بود، با چهره‌ای اشک‌بار گفت: (همه جا بر روی زمین جسد وجود داشت و مادران را می‌دیدید که به دنبال فرزندان خود در میان احساد راه می‌رفت. یک مادر گهگاه فکر می‌کرد کسی او را فریاد می‌زند و می‌گوید "مادر..مادر" اما اگر آنها حتی به صورت فرزندانشان نگاه هم می‌کردند نمی‌توانستند آنها را تشخیص دهند و فقط فرزندان بودند که مادر را می‌توانستند بشناسند).
افرادی شبیه به کووابارا که بازماندگان حملات اتمی آمریکا هستند را در ژاپن با نام (هیباکوشا)( Hibakusha)معروف هستند واژه‌ای که به معنای کسانی است که در معرض تشعشعات رادیواکتیو ماشی از حملات اتمی قرار گرفتند.
بازمانده حمله اتمی هیروشیما با ابراز ناامیدی درباره عدم اقدام جدی رئیس‌جمهور کنونی آمریکا برای کاهش دادن به سلاحهای اتمی در جهان گفت: (او گفت که سلاحهای هسته‌ای را کاهش خواهد داد اما به جای آن در حال افزایش دادن سلاحهای اتمی است. هرچه کلمات زیبا و اقدامات خوب او ادا کرده و انجام می‌دهد، آمریکا این اقدامات را از روی خلوص انجام نمی‌دهد. حداقل کاری که او میتواند بکند آن است که به هیروشیما و ناگازاکی آمده و (به قربانیان و مردم ژاپن) ادای احترام کند).
شبکه روسی با یک بازمانده حملات اتمی به ناگازاکی هم مصاحبه کرد. (سومیترو تانیگوچی) که اکنون 83 سال دارد در زمان حملات اتمی 16 سال داشت. آتش و شعله ناشی از انفجار اتمی پوست پشت و دست چپ او را ذوب کرد. عکسهای وحشتناک زخمهای او به سمبل بدل و اکنون به نمادی زنده از رنجهای ناشی از بمبهای اتمی تبدیل شده است.
پیرمرد ژاپنی و بازمانده حملات اتمی آمریکا پس از حملات به ناگازاکی به مدت 3 سال و 7 ماه در بیمارستان بود و به مدت 1 سال و 9 ماه اول ابتدایی تنها می‌توانست بر روی سینه‌های خود بنشیند. وی در این باره گفت: (پشت من کاملا تا استخوان سوخته بود حتی امروز هم پشت من به شدت درد داشته و می‌سوزد).
(سانایی ایکدا) که اکنون 82 سال دارد یکی دیگر از شاهدان و بازماندگان حملات اتمی بود، از مرگ برادران و تنها خواهرش می‌گوید. او تاکید کرد: (انفجار پوست دستان من را از بین برد و خونریزی آغاز شد. من متوجه روشنایی شدم که سبز رنگ بود و پس از آن دیگر چیزی ندیدم).
او با یادآوری خاطره دردناک مرگ تنها خواهرش و پیدا کردن جسدش گفت: (یک بدن کاملا سیاه و سوخته پیدا کردم. با دستانم آن را نگهداشتم. این بدن هیچ صورتی در آن بود اما من از روی روبان شلوار متوجه شدم که او خواهرم است. قسمت بالا تنه بدن او کاملا سوخته بود).
خاطرات دردناک بازماندگان اولین و تنها حمله اتمی در جهان در حالی بازگو میشود که دولت آمریکا با گذشت چند دهه از این فاجعه بشری همچنان در برابر عذرخواهی کردن از مردم ژاپن مقاومت کرده و از انجام این کار سرباز می‌زند.
انتهای پیام/م
لینک مطلب: https://www.ansarpress.com/farsi/4002
دلایل قیام امام خمینی/ امام خمینی به مسئله‌ی وابستگی چگونه می‌نگریست؟
